حمید علی‌محمدی در سال ۱۳۶۵ به دنیا آمد؛ در خانواده‌ای که هوای خانه‌اش با نقش و نگار فرش عجین بود. مادر برای دل خودش قالی می‌بافت، برادرش طراح فرش بود و همین فضای هنری، راه را برای حمید هموار کرد. گرچه پدر در این مسیر نقشی نداشت، اما همان حال‌وهوای خانه کافی بود تا هنر فرش در وجودش ریشه بدواند. او از همان کودکی بی‌آنکه بداند، با رنگ و نخ و نقشه بزرگ شد و علاقه‌اش به طراحی، کم‌کم شکل گرفت.

حمید وقتی به ۱۸ سالگی رسید، تصمیم گرفت جدی‌تر وارد دنیای فرش بشه. کارش رو از کنار دست برادرش آغاز کرد؛ روزهایی که هنوز هیچ نرم‌افزاری در کار نبود و همه‌چیز با دست و رنگ‌های کاسه‌ای انجام می‌شد. او واگیره‌ها را کپی می‌کرد، رنگ و نقطه می‌زد و پله‌پله راهش رو پیدا کرد. اولین کار مستقلش طراحی یک گلیم بود؛ طرحی به سبک کرمان پر از گل. جالب اینکه همه این مهارت‌ها رو بی‌آنکه به آموزشگاهی بره، فقط با پشتکار و تجربه یاد گرفت.

حمید سفارش هاش فقط محدود به شهر خودش نبود و از تهران، کاشان هم سفارش قبول میکرد ولی بیشتر سفارش ها از شهر خودش قم رو انجام میداد؛ برای تولیدی‌های معروف مثل آقای میر مهدی، صادق‌زاده و خیلی دیگه از نامدارها طراحی می‌کرد. سبک کارش بیشتر شاه‌عباسی و گل‌فرنگ هست.

فرش دستباف مثل جواهره. برای من فقط یه کار نیست، یه خروجی ارزشمنده، پر از اعتبار و اصالت. هر فرش، یه دنیای کوچک و پر از جزئیاته که با دقت و عشق ساخته شده. من همیشه به این باور بودم که اصل کار از فرش دستباف شروع شده و بعد فرش ماشینی اومده، و من هم همون اصل و اصالت رو همیشه حفظ کردم و انجام دادم.

نقطه قوت کارم اول از همه اسم و اعتباره. توی بازار فرش دستباف یه جایگاه ویژه دارم و این برای من از هر چیز دیگه‌ای ارزشمندتره. همیشه هم سعی کردم این اعتبار رو حفظ کنم و سرلوحه کارم باشه.

هدفش فقط اینه که اسمش موندگار باشد، اعتباری که سال‌ها جمع کرده حفظ بشه. مثل فرش دستباف که دلش می‌خواد هیچ‌وقت مثل خیلی هنرهای دیگه به فراموشی سپرده نشه.